Μαζί με την καταστροφή των Ψαρών που ακολούθησε, ήταν ένα σοβαρό πλήγμα για τους Έλληνες, οι οποίοι τώρα έπρεπε να πολεμήσουν και το αιγυπτιακό ναυτικό.

 Μετά την καταστροφή του νησιού των Ψαρών τον Ιούνιο και την αποχώρηση προς τη Λέσβο, ο Μεγάλος Ναύαρχος Χουσρέφ Πασάς οδήγησε τον οθωμανικό στόλο εναντίον της Σάμου, αποπλέοντας στις 28 Ιουλίου. Με δύο μοίρες, με επικεφαλής τον Γεώργιο Σαχτούρη και τον Ανδρέα Μιαούλη, ο ελληνικός στόλος κινήθηκε να εμποδίσει την προέλασή τους.

 Μετά από αψιμαχίες για αρκετές ημέρες, οι δύο στόλοι πολέμησαν την αποφασιστική μάχη στις 5 Αυγούστου, ανοικτά του νησιού της Σάμου. Τα ελληνικά πυρπολικά, υπό τη διοίκηση του Κωνσταντίνου Κανάρη, κατάφεραν να κάψουν τρία εχθρικά πλοία. Υπό βαρύ κανονιοβολισμό από τα ελληνικά πλοία, ο Χουσρέφ Πασάς αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Η Ναυμαχία της Σάμου, μαζί με τη Ναυμαχία του Γέροντα που ακολούθησε στις 29 Αυγούστου, έσωσαν τα νησιά της Σάμου και της Ικαρίας και ήταν μια σημαντική νίκη για τους Έλληνες.

 Ένας από τους Κασιώτες ναύτες του Γεώργιου Σαχτούρη, ένας άνδρας με το όνομα Γεώργιος Ζίζζης, απέκτησε έναν γιο κατά τη διάρκεια αυτών των μαχών, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ο Άρχων Θεόδωρος "Χατζής" Κασώτης, ηγεμόνας των νησιών της Ικαρίας και των Φούρνων και ιδρυτής του ικαριακού κλάδου των Κασωτάτων. Έτσι, η οικογένειά μας γεννήθηκε από τις στάχτες της Κάσου και της Ελληνικής Επανάστασης.